هفته شانزدهم: لاتزیو 1 - سمپدوریا 1 : شادی از دست رفتن پیروزی در دقیقه 92 !

به نظرم پیولی به آخر خط رسیده. خودش بحران رو قبول کرده، تسلیمش شده و هرچی داشته رو کرده، الان تیمش داره چیزهایی رو نشون میده که در افکارش جایی ندارن. مثل بازی مقتصدانه. استفاده از دو مهاجم به عنوان پلن اصلی، استفاده از کاندروا پشت مهاجم ها، دو هافبک مرکزی تخریبی و ... . اینا استایل بازی پیولی نیست اون هرگز با این شیوه به زمین نیومده.

 این یعنی آقای مربی از افکار خودش ناامید شده و در نهایت استیصال داره چاره رو در چیزی خارج از خودش چستجو میکنه.

درسته لاتزیو در این بازی بعد از مدت ها تونست شرایط رو تغییر بده و ابتدا عقب نیوفته و گل اول بازی رو بزنه، اما این بازی یه پیام بزرگ داشت: پیولی غرق شده و مثل یه غریق به هر چیزی متوسل میشه تا خودش رو نجات بده. 

شاید دید من زیادی بنیادگرایانه باشه اما به غقیده من لاتزیو امروز یه مربی حدید داشت کسی که شاید اسمش استفانو پیولی بود اما افکارش شباهتی به استفانو پیولی که ما می شناختیم نداشت. این پیولی جدید نه تماشایی است و نه امیدوار کننده، اینقدر بد که نمیشه از خوردن گل در لحظات پایانی انذوهگین شد.

گل دفایق پایانی زوکانویچ رو میشه آخرین میخ بر تابوت پیولی دونست. پیولی ای که دیگه پیولی نیست.

لاتزیو 1 - سمپدوریا 1

لاتزیو هوای تازه می خواهد برای تنفس