روز آخر نقل و انتقالات سیاست های تیم

پارسال ابتدای فصل وقتی ما از 4 بازی ابتدایی 3 بازی رو باختیم، از دیدن بازی های تیم حتی با اینکه باخته بودیم میشد لذت برد، تیم خوب و رو به جلو بازی می کرد، توپ رو خوب می چرخوند و شانس های گلزنی زیادی ایجاد می کرد. همون زمان من گفتم که این تیم آینده روشنی داره. فوتبالی که تیم ارائه میداد با تماشاگر حرف میزد و مشخص بود که این تیم جا میوفته.

اما امسال بازی با یووه در سوپر کاپ افتضاح بودیم، حتی یک موقعیت گلزنی هم ایجاد نکردیم، توی این بازی هیچ مصدومی نداشتیم پس نمیشه مصدومیت ها رو بهانه کرد. بازی با لورکوزن رفت و برگشت رو خیلی بد بودیم و به زور توپ رو می تونستیم از نیمه زمین رد کنیم، کلا تاکتیک تیم این بود که بکش زیرش تا کیتا بدوئه دنبال توپ! در بازی با بولونیا هم فقط 20 دقیقه اول رو خوب بودیم، بعدش کاملا ضعیف بودیم مثل سایر بازی ها، و اینم بازی با کیه وو که هیچ حرفی برای گفتن نداشتیم. به این ها اضافه کنید بازی های دوستانه رو که تقریبا همه رو باختیم. اما تفاوتمون با فصل قبل اینه که تیم به شدت بد بازی می کنه، یعنی نمیشه گفت در آینده تیم روی روال معمول میوفته. هرکسی چند سال فوتبال دیده باشه میفهمه این تیم مشکلش خیلی اساسیه.

مثلا در همین بازی آخر در خط حمله سه بازی داشتیم، کیتا از وسط و کیشنا و کاندروا از جناحین. توپ به هر کدوم می رسید تنها کاری که میکرد توپ رو می گرفت و برای خودش با توپ میدوید تا یا خرابش کنه یا حریف ازش بگیردش، هر سه تا فقط تکروی می کردن، در عوض بازیکن هایی که پاس های بهتری میدن مثل مائوری و فیلیپه اندرسون که جفتشون فداکار تر از هر سه بازیکن اولیه هستن روی نیمکت نشسته بودن!

ولی چطور شد که تیم اینطور شد، بیاید ببینیم فصل قبل مشکلمون از کجا بود، و ما برای حل این مشکلات چه کاری کردیم:

1. ما در خط دروازه مشکل داشتیم، هم مارکتی و هم بریشا در هر بازی تعداد سیو هاشون کمتر از تعداد گل های خوردشون بوده. یادم هست در بازی با پارما بود که مارکتی فقط دو توپ در چارچوب داشت که اونا رو هم گل خورده بود! یعنی هیچ مهاری نداشت، مثل این بود که تیم بدون دروازبان بود!

2. تیم در دفاع چپ مشکل داشت، رادو که همیشه مصدوم بود و وقتی هم بر میگشت آماده نبود، برافهاید هم که اصلا از اول هم معلوم بود نمیشد روش حساب کشید، گاهی در این سمت لولیچ بازی کرد و گاهی حتی کاواندا که دفاع راست بود! هر دو بازی رفت و برگشت دربی فصل قبل رو ببینید همه گل هایی که خوردیم در اثر اشتباهات دفاع چپ هامون بوده

3. در مرکز دفاع مشکل داشتیم، وسط فصل مائوریسیو رو آوردیم و آخر فصل جنتیلتی برگشت کمی وضع بهتر شد، اما تیم هنوز بالانس نبود یک دفاع کلاس جهانی داشیتم که دی فری باشه، و یک دفاع در کنارش بازی می کرد که هر لحظه سوتی میداد. میدونید تقریبا تمام بازی های فصل قبل که دی فری مصدوم بوده و بازی نکرده ما برد نداشتیم و گل خوردیم؟ پس مشخصه که تیم دفاع آخر میخواسته

4. در نوک حمله تیم مشکل داشت، کلوزه که پیر و کند بوده، و درسته که فصل پیش کمتر مصدوم شد اما همیشه بازیکنی بوده که احتمال مصدومیتش بوده، ضمنا وقت هایی هم که بازی کرده چون تحرکش کمه وقتی بازی گره خورده و تیم حریف اتوبوس پارک کرده رسما دیگه هیچکاری نکرده. ضمنا یادمون نره که حتی ممکنه دروازبان رو دریبل کنه اما توپ رو گل نکنه. جورجویچ هم که بیشتر از اینکه بازی کنه مصدوم بوده. وقتی هم بازی کرده گاهی مثل بازی با پالرمو 4 گل زده، گاهی هم مثل بازی با ناپولی افتضاح بوده، یعنی به عنوان یک مهاجم اصلی قابل اتکا نبوده.

پس ما 4 بازیکن نیاز داشتیم در دروازه، دفاع چپ، دفاع وسط، مهاجم نوک

اما رفتیم کجا بازیکن خریدیم؟

1. راول موریسون و میلینکویچ در هافبک وسط جایی که کاتالدی، اونازی، لولیچ، بیلیا، پارولو، مائوری و حتی موریگا رو داشتیم. و با 7 بازیکن هیج نیازی به خرید بازیکن در این پست نداشتیم. همونطور هم که میبینید بازیکنان جدید فقط نیمکت گرم کن هستن.

2. پاتریک در دفاع راست! این دیگه شاهکار بود، ما کاواندا و پریرینها رو در دفاع راست فروختیم چون دفاع راست زیاد داشتیم، باستا هر هفته فیکس بوده و وضع بدنی مناسبی داره، کونکو هم ذخیره است، اون دوتا هم که فروخته شدن یکیشون رو میشد نگه داشت برای روی سکو ها! اما رفتیم یه بازیکن رو خریدیم که از نظر فنی هم سطحی در حد کاواندا و پریرنها داره! پس چرا اونا رو فروختیم که این رو بخریم؟

3. کیشنا در وینگر، ما در این پست کاندروا، فیلیپه اندرسون، مائوری، کیتا، اویکونومیدیس رو داریم. که صدای کیتا در اومده چون بازی بهش نمیرسه، کاندروا و اندرسون میزان مصدومیتشون خیلی کمه، ضمن اینکه کیتا و اویکونومیدیس هم دو تا از استعدادهای بزرگ تیم هستن، اما ما میریم در این پست که اینقدر بازیکن خوب داریم کیشنا رو میخریم که با اینکه بازیکن خوبیه اما سبک بازیش دقیقا مشابه فیلیپه اندرسون و کیتا است. پس عملا هیچ نیازی به این بازیکن هم نداشتیم.

4. هوئدت در دفاع آخر، در این پست که گفتم به دفاعی در سطح دی فری نیاز داریم رفتیم یه دفاع جوان و بی تجربه خریدیم که پیولی هرگز بهش اعتقادی نداره و حتی در بازی های دوستانه هم به زور 45 دقیقه بازیش میده، در عین حال رون فلار رو که بازیکن آزاد بود و هماهنگی خوبی با دی فری داشت رو رد کردیم!

در مورد خروجی هامون این رو هم بگم که لدسما درسته که سنش بالا رفته بود اما بهترین گزینه بود که در مواقعی که بیلیا مصدوم یا خسته است از روی نیمکت بیاد توی زمین و همون نقش بیلیا رو بازی کنه، ضمنا از اونجایی که عاشق تیم هم هست نه اعتراض می کنه و نه حرفی می زنه. نقشی که لدسما و بیلیا ایفا می کنند نقشیه که کاتالدی و اونازی از پسش بر نمیان، یعنی بازیسازی.

الان دقیقا می بینید که تیم در نقاطی که قوی بود رفته خرید کرده، در نقاطی که ضعف داشت هیچکاری نکرده، و حتی در یک پست بهترین ذخیره ممکن رو آزاد کرده. پس این طبیعیه که تیم در سراشیبی قرار گرفته. بی شک نقش اول این سیاست های اشتباه در بستن تیم شخص سرمربی تیمه که با نظر اون بازیکن ها به تیم اضافه میشن. بعد از اون ایگلی تاره است که مسئول خرید بازیکن هاست که اون هم میتونست به پیولی کمک فکری کنه...