لورکوزن در هفته اول بوندس لیگا به مصاف هوفنهایم رفت، که 2 بر 1 در این بازی پیروز شد.
ترکیب لورکوزن : 1-3-2-4
دروازبان: لنو
دفاع راست: هیلبرت
دفاع چپ : وندل
مدافعین مرکزی: پاپادوپولوس، تاه
هافبک های مرکزی: کرامر و بندر
وینگر راست: سیونگ هون مین
وینگر چپ: کریم بلعربی
پشت مهاجم: هاکان چالهان اغلو
مهاجم مرکزی: استفان کیسلینگ
تعویضی ها: ادمیر مهمدی، جولین براندت، راملهو
گلزنان لورکوزن: کیسلینگ و براندت
تحلیل بازی:
این بازی به خوبی آسیب پذیری و شکنندگی لورکوزن رو نشون داد، هوفنهایم که بدون فرمینیو تیم سال گذشته نیست لورکوزن رو دچار مشکل کرد، دقیقه 5 مرکز خط دفاعی لورکوزن همونطور که قبلتر هم گفته بودم نشون داد که تا چه میزان آسیب پذیره، یه پاس عمقی زمینه ساز گل هوفنهایم شد. بی شک اگر کیتا به جورجویچ و کلوزه ارجحیت داده بشه خیلی باعث دردسر لورکوزن از همین ناحیه خواهد شد.
اما لورکوزن تلاشش رو برای برگشتن به بازی کرد و موفق هم بود، جالبه که اکثریت توپ هایی که لورکوزن تونست خطر آفرین بشن کارهای ترکیبی از سمت چپ دفاعی هوفنهایم بود، با توجه به آسیب پذیری سمت چپ تدافعی ما این حرکت های لورکوزن زنگ خطر رو برامون به صدا در میارن.
گل اول لورکوزن توسط کیسلینگ روی ریباند و به سبک گل های کلوزه به ثمر رسید، و گل دوم هم روی یک ضد حمله و با حرکات انفرادی و انفجاری ادمیر مهمدی و پاس عالیش برای براندت به ثمر رسید. مهمدی از وسط زمین تا پشت محوطه جریمه هوفنهایم حرکت کرد و تکنیک و سرعتش رو به رخ کشید.
اما تحلیل های آماری نشون میده که لورکوزن تیم ترسناک یا شگفت انگیری نیست.
لورکوزن در این بازی سبکی از بازی رو به نمایش گذاشت که کاملا مقتصدانه بود، اون ها فقط 293 پاس به هم دادند که اصلا با اصول فوتبال مالکانه سنخیت نداره، اما جالبه بدونید که ازین میزان 183 پاس یعنی 63 درصد در یک سوم تهاجمیشون بوده! بیشترین میزان پاس بین دو بازیکن لورکوزن بین لنو (دروازبان) و کیسلینگ (مهاجم نوک) این تیم انجام شده بعد از اون هم پاس های هیلبرت (دفاع راست) برای کیسلینگ بوده! این بدین معناست که اونها علاقه زیادی به بازی مستقیم دارند، ارسال توپ از دروازبان و دفاعشون برای مهاجم نوکشون. پس این حربه در صورت بازی دادن به مائوریسیو که در زدن توپ های بلند تخصص داره و یارگیریش با کیسلینگ خنثی میشه.
تحلیل دیگه نشون میده که بیشترین پاس هایی که مبدا اونها کیسلینگ بوده به هاکان چالهان اغلو داده شده اند، این بدین معناست که در فاز تهاجمی اون ها بعد از رسوندن توپ به خط حمله اون رو در اختیار چالهان اغلو میذارن تا برنامه ریزی حملاتشون رو شکل بده. پس از اون همین بازیکن توپ رو به یکی از وینگرهای راست و چپش میده و اون ها موج اول حمله را راه میندازن. که این استراتژی با نزدیک بازی کردن اونازی به چالهان اغلو میتونه از بین بره و حمله لورکوزن عقیم بمونه.
در این تصویر گراف حرکات تهاجمی لورکوزن رو می بینیم. چنان که معلومه اون ها علاقه من هستند که بازی رو در جناحین دنبال کنند، برای بازی در مرکز اون ها یا اصلا تلاش نمی کنند یا وقتی تلاش می کنند بی ثمره! (فلش آبی: پاس صحیح فلش قرمز: پاس غلط)
اما در فاز تدافعی باید ذکر کنیم که لورکوزن علاوه بر ایراد اصلیش که گفتیم آسیب پذیری در عمق دفاعه، در سمت چپ دفاعش یعنی جایی که وندل بازی میکنه هم میتونه آسیب پذیر باشه، وندل در این بازی سه خطا در یک سوم زمین خودشون انجام داد که در صورتی که فیلیپه اندرسون جاش رو با کاندروا تغییر بده، با توجه به اینکه تکنیک و سرعت بالایی داره میتونه ضربات ایستگاهی و حتی پنالتی از این بازیکن بگیره. از طرفی جا به جایی کاندروا و اندرسون این امکان رو فراهم می کنه که بتونیم به عمق دفاع لورکوزن بزنیم و کارشون رو از همونجا تموم کنیم. از طرفی لورکوزنی ها در فاز تدافعی روی توپ های هوایی قوی و بی نقص هستند و امیدوارم در صورت عقب افتادن رو به بازی با توپ های بلند نیاریم چون این توپ ها رو دفاع های لورکوزن امون نمیدن.
در مجموع طی تحلیل این بازی لورکوزن رو تیمی دیدم که اگر اشتباهات فردیمون رو کمتر کنیم و در سطح نیمه دوم فصل گذشته هماهنگ و منسجم بازی کنیم میتونیم بی اونکه به زحمت بیوفتیم از سدشون رد شیم و گام به لیگ قهرمانان اروپا بذاریم.
